29 तो ताह कियील, “हि जात बिना प्रार्थनायाने कायताहा उंजू उपास नाहं निकलीन जात.”
29 यीशु चेलाह केयो, “ज्यी जात विन्ता केऱ्या बिगेर नाह निकेलने।”
तेवी तो जाइन आपणे रीन होवटो जुदाजुदा सात आत्मांना लीन आवी, तो ताहारी प्रवेश केरीन रेणे लागणू एने ता माणहान पासणली परिस्थिती पेक्षा जादा वाईट एईन जातेह, ज्याह दुष्ट आत्मा पुण ओहलाच एय.”
तो ताह कियील तुमरो कमीथोडा विश्वासमरीन कारण मी तुमूह खेरीच किथु का जर तुमरो माय राईन दाणान ओलोक विश्वास एतो तर ज्याह डोंगराह यारीन तोथा हरके इही तुमूह कियील तो हरकले तुमूह कायीच असाध्य एय नाहं.
पुण जी जाती बिना प्रार्थना एने उपास नाह निकलती.
28 ताहेरया तो घेराम आवा, तर तान चेला एकांतात ताह फुसील, “आमु ताह का काड शकून नाहं?”
उवतू ता ते तारीन निकलीन गीया, एने गलील लामायारिन चालना एतो तास ईच्छा नाहांऐतव कोणव ज्यां मालूम एय,
तेवी तो जाइन आपणे केरता दुष्ट आत्मा उंजू सात आत्मांना आपणेहेर्यो लीन आवथू एने ती तामाय वस्ती केरथू एने ता माणहान पासणली परिस्थिती पिलरीन वाईट एईन जातेह.
ओवतो तास प्रत्येक कलीसिया माय डाय डायान निवाड, केरीन उपास हेरी प्रार्थना केरील एने तास मसीहान आथाम होपीन आपील ज्यापूर तास विश्वास किरील एतो.
पुण मी आपणो शरीराह दाबावामाय, चेदिलो एने काबुमाय लावथू, इही एणेन मां कि दिहीरा पोरचार केरीन मी खुदेन कायताहा प्रकारचा बिनकामान ठेरणार.
मेहनत एने मेहनतीमाय टायमाटायमापूर; जागेहे रेणू; बुखो तिहलागीलहि; वेळ टाइम उपास केरनेमाय; जडामाय; उगाडामाय रेणें;
याबाराम मी प्रभुह तीन वेळा विनंती केरील कि मार्फायरीन हे सेटो एईन जाणेन जुवी.
कोडे खाइतेवी, कैद एय गीयो, हुलडाणे, मेहनतान, जागे रेयताहा, उपास केरणे केरता,
प्रत्येक वेलान प्रत्येक प्रकारान आत्मा माय प्रार्थना, एने विनंती केरतीन रीवू, एने ज्यांकेरता जागे रीवू कि आखा पवित्र माणहा केरता निरंतर विनंती केरतीन रीवू.
एने विश्वासान प्रार्थना द्वारे दुखारया वोच जाहू एने प्रभु ताह उठाळीन उबरीयेल केरुहू; एने जर तान पाप पुण किरील रेंय, तर तान पुण क्षमा एय जाहू.