27 पुण यीशु ने तान आथ देराव एने ताह उठाडील ल, एने तो उबरीनरेयव गीयो.
27 पुण यीशु ताह आथ देरीन उब रेणेन मोदेक किऱ्यो, एने तो उबरी गीयो।
पुण जेवी माणहान टोलु बाहेर निकलनो, एने यीशु घेराम गीयो ती सोरिन आथ धेऱ्यो एने ती जीव उठनी.
तेवी तीन आहने जाइन तीन आथाह देरीन तीह उठाडील एने ती तापा मायरीन हाजी एयीन, तान सेवा केरणे लागिल.
तेवी यीशुह तान दया आवी एने तान आथ ओगांण, केरीन ताह आथ लागाडील एने ताह कियील, “मारी ईच्छा हि, शुद्ध एय जा.”
ओवतू सोरिन आथाह देरीन तो कियील, तलव मा कुम; ज्यान मतलब सोरिन मी तुवाह किथु उठ.
तो ता आदलान आथ देराव एने ताह गावान बाहेर लेईन गीयो एने तान डोला माय थूपिन तापोर आथ मेलील, एने ताह फुसव “काय तू कांही दिखेह का?”
तेवी तो आयडीन एने ताह जादा पिल्लीन निकलीन गीयो; एने मारीन लानहोस सारखो एनो, आवी ताहावोर कि जादा माणहे केणेंन कि तो मोर गीयो.
28 ताहेरया तो घेराम आवा, तर तान चेला एकांतात ताह फुसील, “आमु ताह का काड शकून नाहं?”
पलटणे सरदाराने तान आथ देरावीन एने बाजूमाय लीन जाइन फुसी, तू माहु काय केहू इच्छितो?
एने तान जेवड्यो आथ देरीन ताह उठाडील; एने तान पायामाय गुटण्यामाय ताकत आवी,
ओवतो पतरसाने तीह आथ आपील उभी केरील एने पवित्र माणहा एने राडांयेल हादाडळीन तीह जीवताली ताह होपीन आपील.