13 एने तो ताह सोडीन पोशा नावपोर चेडिन बोहवएने पुरले उखव र निकलीन गीयो.
13 उवतो यीशु ताह सोड़ दिनो, एने पुशो डोंडह्या माय बोहीन ती पार जात रिनो।
ताह रेणे दिवू, तो आंधलाह सिडिक देखाडील हि, एने आदोलो आंधला सिडिक देखाडणार तर दुयू खाडाम पोडती.”
“पवित्र वस्तु चिताह आपी मा, एने आपणी मोती डुकराओगाण जगारहु मा, काकहाकाय ता ती वोस्तु पायामा चेंदती एने फिरीन तुमूह फाड टाकति.”
तो आपणा आत्मा माय दुखव एय लेईन कियील, “उवतू तो वेलान माणहे का? चिन्ह मागताला? मी तुमूह खेरो किथु कि आवीन माणहान केरता नाहं चिन्ह नाहं आपील जाय.”
चेला रूटू लेणेन विहरी गीया, एने तान नाव एकुच रूटू एतो.
ज्यापूर गररसेकरान भागामाय आखा राहिवाश्यान विनंती केरील कि तान ता जागे रीन निकलीन जाणे; कारण आखा बिईल एता. तेवी यीशु नावीम आवा एने पोशा गीयो.
जो ताहवोर प्रकाश तुमरो हेरी हि, प्रकाशमान विश्वास केरू काहाकाय कि तुमूह प्रकाशन सोरा बोणो. हि वात केयीन यीशु निकलीन गीयो एने तापुररीन लिकाईन रेणू.
यीशु ताह पोशो कियील, “मी निकलीन जाहू एने तुमूह मारो होदणे मुडोपुर पुण तुमूह स्वतान पाप ने मोरण्यू एने जाहारी मी जात हि ताहारी तुमूह आवहू शकत नाहं.”
ताहे-या तास तान निंदा किरील एने ताह हाजो शब्द नाह केया तेवी तान तान विरोधामाय आपणा कपडे झेटकीन ताह कियील, तुमरो रक्त तुमराच निडालापूर हिकाडणे तामाय मी निर्दोष हि ऐवी मी ओगाण दिहरी जातीन उखेर जाहू.
अद्र्मुतीय एक नावीपोर जी आशियान मेरापूर जागीपोर जाणेपोर एतो, चेडिन आमु ताह उगडीन आपील, एने अरिस्तर्खुस नावान थीस्सलुनीका एक मासेदोनिया आमरा हेरी एतो.