24 पुण ता दिहामाय ता दुखांमायबव, सूर्य काळ एय जाहू एने चांद आपणो उजालो आपण्यू नाहं.
24 ता दिह्या माय ती पिड़ान पासाण दिह आदारलो एय जाय, एने चांद उजालो नाय आपी;
पुण होमंबालावा रेणेन, देखू मी पेलूच तुमूह केयेल आपील हि.
पुण तो बोगवानान दिह चोरान होस आव जाय, एने ता दिहा स्वर्गान माय मोठला आवाजा हेर्यो शब्द जात रेती एने तत्व जुलुम ता ता एईन पिगली जाती एने पृथ्वी एने तान कामान न्याय एय.
एने बोगवानान ता दिहान वाट काल्ली रीती से जोवणे जुवी, एने तान जेल्दी आवणेन केरीन किहीकाय वागणू जुवी, जां से आकाश आग्ठा केरीन पिघ्ली जाती, एने आकाश ने गण जादाच ता ता एयीन गेल पोडती.
ओवतो मी एक मोठा दोवल्या राजासन एने ताह, जो तापोर बोहील हि, देखू; तान ओगाणरीन पृथ्वी एने आकाश पोडीन गीया, एने तान केरता जागो नाहं जुडी.