20 तो ताह कियील, गुरुजी, मी जेल्मो लियील हि तेविरीन ज्यू आज्ञा पाळते आवील हि.
20 तो यीशुह केयो, “एय गुरू, ज्य सोब मी आत्योच रेन मान्तेन आयेल हे।”
तो जुवान ताह कियील, “जो आखा तर मी पालने; ऐवी कुणबी कायताहा वाती कोम हि”
यीशु ता उखेर नेजेर टाकीन तापोर प्रेम किरील, एने ताह केयो, “तुवामाय एक वातीन कोमी हि; जां; जो कांही तारो हि, ताह वेचीन गेरब्याह वाट दी, एने तुवाह स्वर्गामाय धेन जुडी, एने आवीन मार पासाण आव.”
पुण ताह आपणो जीवेच: ला धार्मिक ठेरावनेन ईच्छेनि यीशुह फुसील, “तर मारो शेजारी कूण हि”
मी तर व्यवस्था वोगर जीवतालू एतो, पुण ताहेरया आज्ञा आवी, तर पाप जीवतालू एय गीयो, एने मी मरण जाईल.
जेवीवोर मारो निष्ठेचा प्रश्न हि मी कलीसियान जुलुम ठ्गीत्लो; एता जेवीवोर धार्मिकतान प्रश्न हि जे व्यवस्था हिकाडतेन हि, मी निर्दोष हि.
ते भोक्ती केरणेन नाटक तर केरुहू पुण शक्ती जोराकेरिन माणहा नाहं ओहलापूररीन आलेग रेणू.