3 एने देखू, काही शास्त्री आपणा मोनाम केया, “ज्यो ते बोगवानान निंदा केरीह.”
3 तेवी देरेमगुरू माय रेन थोड़ाक आपसा माय बोलाचाल केरीन केया, “ज्यो ते बोगवानान चिहटा किरेह।”
तेवी महायाजक आपणा फाडका फाडीन केयील का, ज्यो बोगवानान निंदा केरीह, ऐवी उंजू आमूह गवाही दारान काय गिरीज हि? देखू तुमूह भी होमेल्नी हेते.
काहाकाय तो ताह शास्त्री गेतुच नाहं पुण अधिकारीन गेतुच हिकाड तालो.
तुमूह जव निंदा होम्ल्या तुमूह काय लागीह?” ता आखा कियील का ज्यो मरण दण्डास योग्य हि.
मी तुमूह खेरिनच किथु का मानव सोराह आखा प्रकारान पापान एने निंदा केरील दुर्भाशनान क्षमा एय.
पुण जो कूण पवित्र आत्मान निंदा केरनेताह क्षमा नाहा तर तो अनंत पापांन दोषव हि.
काहाकाय मायरीन म्हणजे माणहान मोना मायरीन खराब विचार निकलहू. जारकर्मे, चोऱ्या, खुन, व्यभिचार,
तेवी शास्त्री एने फरीसी वादावाद केरणे लागिल, “ज्यो कूण हि जो बोगवानान निंदा करने? बोगवानानाह सोडीन उंजू कूण पापान क्षमा केरूह शकणे?”