1 तो नावीम बोहीन पुरलेउखीर गीयो, एने आपणो नगराम आवा.
1 ओवतो यीशु डोंडह्या माय बोहीन ती पार गीयो, एने तान हेयरा माय आवो,
एने तो नासरेथ सोडीन कफर्णहुम नगरमा जो समुद्रकिनारापूर जबुलून एने नप्तालीनने भाग हि ता जाइन रेणे बाजगीय,
“पवित्र वस्तु चिताह आपी मा, एने आपणी मोती डुकराओगाण जगारहु मा, काकहाकाय ता ती वोस्तु पायामा चेंदती एने फिरीन तुमूह फाड टाकति.”
यीशु जेवी ताहेरया चारू बाजूमाय माणहे एखठा एताला देख्यो तेवी तो ताह समुद्राम पुरलेउखीर जाणेन हुकुम आप्यो.
जेवी तो नावीम चेढ गीयो, तेवी तान चेला तान पासाण जाणे लाग्या.
ओवतू तो यीशु नावीम बोहव पोशा जांणेबादमाय तान आहने माणाहान मोठू समुदाय आवा तो समुद्राआह्नव एतो.
ज्यापूर गररसेकरान भागामाय आखा राहिवाश्यान विनंती केरील कि तान ता जागे रीन निकलीन जाणे; कारण आखा बिईल एता. तेवी यीशु नावीम आवा एने पोशा गीयो.
ऐवी देखू, ताहेर्यो यीशु पोचू आवु, तेवी माणहे समुदायान तान स्वागत किरील काहाकाय तो तान वाट दिखिह एता.
“जो अन्याय करने, तो अन्यायच करने; एने जो मलीन हि, तो मलीनच रिजी; एने जो धर्मी हि तो धर्मी बोणीन रेय; एने जो पवित्र हि; तो पवित्र बोणावीन रिजी.”