5 “धन्य हेते जा नम्र, हेते काहाकाय ताह जोमनिन अधिकार जुडी.”
5 बोरकेतवाला हेते ता जा नम्र हेते; काहाकाय ता देरतीन वारीस बोणती!
मारा जुतो उपेर विसीन लावो, एने माफायरीन हिकू, काहाकाय मी नम्र एने दिन मोनामय हि, एने तुमु आपणा मोनामय आराम पावहु.
सियोनाहा सोरीह केवो देखू तारो राजा तारहेर्यो आविह हि तो नम्र हि एने तो गेदडो पिला पोर नाहं पुण पिलापूर बोहील हि.
काहाकाय हे प्रतिज्ञा आपील कि तो ज्यान जगान वारिस एय, नाहं अब्राहामाह ता वंश ला पुण व्यवस्था द्वारे आपील गिली एती, पुण विश्वासान धार्मिकता हेर्यो जुडी.
नम्रता, एने सौम्यता हि; इही काम विरुद्ध व्यवस्था नाहं.
म्हणजे पुरो नम्रतेने एने सौम्यतेने, एने धीर देरीन प्रेमाकेरिन एक दिहरान सहन केरणू;
काहाकाय तुमूह बोगवानान निवाडील गीया हि जानकेरता पवित्र एने प्रिय हि सहानुभूती दया, नम्रता, कोमलता एने धीरज देरावीन रीवू,
पुण हे बोगवानान जन, तू आवो वातुपुररीन पळ एने धार्मिकता, भोक्ती, विश्वास, प्रेम, धीरज, एने नम्रतेहां पाठलाग केर.
तो विरोध केरणारा नम्रतेने होमजाडणार, रेणेन जुवी कोणीही मालूम कि बोगवान ताह मोन फिरावणे केरता मोन आपुह कि ते पुण सत्याह ओलखिन लेहु,
कुणीहुच बदनाम मा केरूह, लेडाणार नाहं ओहलो; पुण सौम्य स्वभावाचा ओहलो, एने आखा माणहान हाती मोडली नम्रतेने रिजी.
तान केरता आखा मलीनता एने उचंवेलीन आयील दृष्टभाव सेटो केरीन, ता वचनामाय सौम्यतेने स्वीकार केरीन ली हृदयाम ओतील एने जे तुमरो जीवणे उद्धार केरूह शकणे.
तुमरे माय ज्ञानी एने समजदार कूण हि? जो इही रेंय तो आपणो कामाकेरता हाजो चाल चालाळनारू नम्रतेने सादर केरणू जो ज्ञायांनी हाजो एता.
पुण मसीहान प्रभु होमजाडीन आपणो आपणो मोनाम पवित्र होमजू. जी कूण तुमूह तुमरो आशान विषयातमाय काही फुसील, ताह उत्तर आपणे केरता दाडीन तियार रीवू, पुण नम्र एने बिय हेरी;
पुण तुमरो लिकाईल एने लिकाडील माणुसकि, सौम्य एने मोनान शान्तिई अविनाशी सजविल हेचकेरीन रिजी, कारण बोगवानान नजरे माय तान बहुमुल्य हि.