4 “धन्य हेते जा विलाप केरणू, कारण ताह सांत्वना जुडी.”
4 बोरकेतवाला हेते ता जा दुख मोणावतेह; काहाकाय ताह सान्ती जुड़ी!
पुण अब्राहामान कियील, हे मारो सोरा, एर तू तारो जीवन सहवासाम आपणी हाजी वस्तु मेलविल एने पुण लाजराला वाईट वस्तूच जुडी ऐवी तो याहारू आनंद केरतीन हि एने तू त्रास केरतीन हि.
“धन्य हेते तुमूह जा बुखल्या हेते, काहाकाय ताह तृप्त केरणेन आवील हेते. धन्य हेते तुमूह जा ऐवी रेडनु, काहाकाय ता आहती.”
हाय तुमरे पोर जे ऐवी तृप्त हि, कारण बुखल्या एती. “हाय तुमरे पोर जे ऐवी आहने हेते, कारण दुख केरुहू एने रेडहो.
एने तान पायान आहने, पासाण उभी रेयीन, रेडतेन एतालून तान पाया आवहाकेरिन भिजाळील एने आपणो मुंडान लेट्याकेरिन लागिल, एने तान पाया घडी घडी चुंबन लेईन तापोर सुगंधीत तेल लागाडील.
पुण तान बायकूह कियील, “तारो विश्वासान तुवाह वोचाडीन लीईल हि, शान्ति से निकलीन जा.”
धन्य हि तो माणुह जो परिक्षाम स्थिर रेणे, काहाकाय तो खेरो निकलीन जीवनामाय तो मुकूट मिलेवणारो ज्यान शपथ प्रभुनी आपणो प्रेम केरणारापोर केरील हि.
“तो तान डोला माय आखा आहवा नुस टाकील; एने तान ओवतो मृत्यू नाहं रेहू, एने नाहं शोक, नाहं टाइम, नाहं पीडा रेंय; पेल्ली वात जात रेणी.”