3 “धन्य हेते ता जान आपणा मोनान गरीब हेते, काहाकाय स्वर्गान राज्य ताचने हि.”
3 “बोरकेतवाला हेते ता जा मोनान गेरबोड़ा हेते; काहाकाय हेरगान राज ताच ने हे!
ताच टैमापोर यीशु केयो, “हे आबाक, स्वर्ग एने पृथ्वीन प्रभु, मी तारी स्तुती केरथू का, तू ज्यू वातू ज्ञानवान एने बुद्धिमान माणहान रीन लीडीन मेललील एतो, एने सोरान ओगाण मेलील हि.”
जो मारबाराम ठोकर नाहं, खाते ता धन्य”
पुण धन्य हि तुमरो डोला, तो देखताला, एने तुमरो कान होंबलेह हि.
यीशु कियील, “सोराह मारो उगे आवणे दिवू, एने ताह मोनाई केरूह मा कारण स्वर्गान राज्य ताणुच हि.
धन्य हि ते दास, ज्याह आपणो स्वामींनी ओहलोस केरतालून देखी.
तेवी राजा आपणो जेवड्यो आथाउगीवाला केह, हे मारो आबा धन्य माणहा, आवो, ता राज्यान अधिकारी बना, जो जगाच्या सुरुवातीरीन तुमरीकेरता बोनाईल हि.
“मोन फिरावू, काहाकाय स्वर्गान राज्य आहने आव जाईल हि.”
मी तुमूह किथु का, पूर्व एने पश्चिमाय रीन जुलुम माणहे अब्राहाम, ईसाहाक एने याकूब न्या हेऱ्यो स्वर्गान राज्याम बोहती.
यीशु ने ताह देखन, तेवी क्रोधाने ताह कियील, सोराह बोगवानान आवणे दिवू, काहाकाय स्वर्गान राज्य ओहलाचने हि.
तो ताह कियील हा; पुण धन्य हेते जा बोगवानान वचन होमेलनू एने मानणु.”
मी तुमु किथु कि तो दिहरो नाह, पुण ज्योच माणुह धर्मी ठेरील एने आपणे घेर जाईल; कारण कि जो कूण जीवाह मोठू बोनाडी, ताह आत्यो केरणेन आवी; एने जो जीवाह आत्यो बोनाडी ताह मोठू केरणेन आवी.”
एने जोहलो मारो आबुक मारकेरीन एक राज्य ठेरायेल हि तोहोलोच मी पुण तुमरीकेरता ठेरावू.
म्हणजे तुमूह मार राज्यामाय मार मेजापोर बोहीन खाऊ-पिऊ; एने ओलोकुच नाह पुण सिंहासनापोर बोहीन इस्राएलान बारा वंशान न्याय केरू.
“प्रभुन आत्मा मारामाय वास केरतीन हि, तान माहु अभिषेक किरील हि तान केरता कि मी गारीबांह सुवार्ता केणे जुव्ही तान माहु, बंदी मेलणारान सुटका एने आधलाह पोशो देखणु आवी घोषणा केरावी दाबिल जात हि ताहाच सोडवीन मोकलो,
यीशु ताह केयेल, “तू माहु देखू हि, काय ज्ञान केरता विश्वास किरील हि? धन्य ते हि तान केरता माहु देखू नाहं तास विश्वास किरील.”
एने कुणबी आपणो नीच स्थितीविषयी; कारण तो खेडानहोस फुल सारकोस जात रेहू.
धन्य हि तो माणुह जो परिक्षाम स्थिर रेणे, काहाकाय तो खेरो निकलीन जीवनामाय तो मुकूट मिलेवणारो ज्यान शपथ प्रभुनी आपणो प्रेम केरणारापोर केरील हि.
हे मारो प्रिय बायहो, होमलू. काय बोगवानान आवो जगातल्या कागाला नाहं निवाडील कि विश्वासामाय धनवान एने ता राज्यान अधिकारी होव, ज्यान शपथ तान ताह केरील हि जे तापोर प्रेम केरणू?
तेवी स्वर्गदूत माहु कियील, “ज्यो लिख, का धन्य हेते ता, जा कोकरान वाराडान रूटू खाणेन केरता हादाडील हेते.” ओवतो तो माहु पोशो कियील, “ज्यो वचन बोगवानान सत्य वचन हि.”
“धन्य हि जो, जो आपणा फाडका धोवीन लेणे, काहाकाय ताह जीवनान झाडवोगे आवणेन अधिकार जुळी, एने ते फाटापूररीन नगरात प्रवेश केरुहू.”
तो किथे का मी धनी हेते एने धनवान एय जाय हेते एने काही वस्तून थोडो नाहं; एने ज्यो नाहं मालूम का तू अपळालेला एने तुच्छ एने कंगाल एने आंधलो एने नागला हेते.