2 एने तान कामकेरनाराहएक रुपयो रोज ठेरिनीन ताह आपणा अंगूर मोलामांय मुकलेल.
2 तो मोंजऱ्याह एक दिनार दिह्या पोर ठेरावीन, ताह तान अंगुरान वाड़ी माय मुकल्यो।
पुण तो दास बाहेर निकलील एने तान भेट तान एक हेरी दासाबरोबर एनी जो तान शंभर रुप्याआ कर्जदार एतो तान ताह देरील एने तान गळा दाबीन ताह कियील मारो कर्ज फेड.
स्वर्गान राज्य कुणा एका घेर मालकान होस हि, तो वेगीस ज्यान केरीन निकेलने का मोंजऱ्याह आपणो अंगूर मोलामाय काम केरणेन लागाडणे.
तेवी तान ताम एकाह उत्तर आपील, गाड्या, मी तारो अन्याय केरीन नाहं, तू मारहे-या रुप्याआ ठेराव किरील कि नाहं?
ओवतो तो नोव वाजता बाहेर निकली आवो ते ताह बाजारामाय रिकामां उबरीयेल रीईल देखाना,
तेवी ता अकरावा तासा सुमारास लागाड्ये एता, तो आविलपोर ताह रुपयो जुडना.
केरारान हिकू माहु देखाड.” तेवी ते तान आहने एक रुपयो लेईन आवा.
तेवी तो आपणा चेलाह कियो, “पाकील खेत ते जुलुम हेते, पुण काटणार थोडा हेते,
आमु आपज्यू, नाय आपज्यू?” तो तान कपट जाणव ताह, कियील, “माहु काहा पारखतेह? एक रूप्यू माहुफाय ला, मी ताह देखहुं.”
कारण प्रभुने दृष्टीमाय तो मोठो एय; तो अंगूररस एने दारो पिनार नाह; एने आपणो आईकने पेटामाय तो पवित्र आत्मा माय वोडते जाय.
दिहरा एक दिह ताह दुय दिनार काडीन उतार शाळेन मालक्या आपील, एने कियील, ज्यान होमाल केर, एने जे काही तुवाह उंजू लागणार, ते मी पोशा आविलपोर बोरीन आपण्यू.
“एक दिनार माहु देखाड तापोर कुणीन छापा एने नाव हि” तास कियील, “कैसरान.”
एने आत्यारीनुच तू पवित्र शास्त्र हिकणे हि, जो तुवाह मसीह पोर विश्वास केरणे केरता उद्धार मिलावणे बुद्धिमान बणावूहू शकणे.
एने मी ता चारू प्राणी माय एक शब्द हे केतालून होमलील, “पापलेल्या पाली गोव, एने पावल्याला तीन हेर, जव, पुण तेल एने अंगूररस ज्यान हानी केरूह मां.”