7 यीशु ताह आहने आवीन स्पर्श किरील, एने केयो, “उठो, बिऊ मा.”
7 यीशु आहने आवीन ताह सापल्यो एने केयो, “उठो, बिहो मा।”
तेवी यीशुन चालूच तासहेऱ्यो बोल्णु कियील, “धीर देरू मी हि, बिऊ मा”
चेलाह हे होयलू मुयापूर पोडील एने जादा बियीन गीया.”
तेवी तास आपणा डोला उगडीन यीशुह सोडीन कुणीहुच देखील नाहं.
जेवी त्यू बिय जाईल, एने जोमनि पोर मूय केर रीयील एत्यू; तेवी तो त्यूह कियील, “तुमु जीवतालाह मुरीलामाय काहा होदतेह?
पुण ऐवी तू उबरील रीवू, एने नगरामाय जा, ताजागेन तुवाह केणेम आवी कि तुवाह काय केरुहू हि.”
जेहीकाय मी ताह देखील तर तान पायापोर मुरील सारखो पोडीन जाईल मारो मुयापूर जेवल्यो मेलीन कियील, “बिऊ मां; मी पेल्लो एने शेवटल्यो जीवन हि”