54 यीशु ता सोरिन आथ वीरनु एने तीह आयेड आपील कियील, “सोरी, उभी रीवू.”
54 पुण यीशु तीन आथ देरीन केयो, “एय बेटी, उठ।”
पुण जेवी माणहान टोलु बाहेर निकलनो, एने यीशु घेराम गीयो ती सोरिन आथ धेऱ्यो एने ती जीव उठनी.
तेवी तीन आहने जाइन तीन आथाह देरीन तीह उठाडील एने ती तापा मायरीन हाजी एयीन, तान सेवा केरणे लागिल.
तो ता आदलान आथ देराव एने ताह गावान बाहेर लेईन गीयो एने तान डोला माय थूपिन तापोर आथ मेलील, एने ताह फुसव “काय तू कांही दिखेह का?”
पुण यीशु ने तान आथ देराव एने ताह उठाडील ल, एने तो उबरीनरेयव गीयो.
ताहेर्यो यीशु ता घेराम आवा तेवी तान आपणेहेर्यो पतरस, यूहन्ना, याकूब एने सोरिन आहाक आबुक व्यतिरिक्त कुणीबी आपणेहेर्यो आवहू देनो नाहं.
ज्यापूर माणहे तापोर आहना कारण ताह मालूम एता कि सोरी मोरनी हि.
एने तीन आत्मा पोशा आवा एने चालूच उठीन उभी रेणी. यीशु आज्ञा केरील कि जीह काही खाणेन दया.
हे केयीन तान मोठला शब्दान आयेड मारीन कियील, हे लाजर, निकलीन आव.
तोहोलोज आबुक मुरीलाह उठाळणे एने जीवतालू करने तोहोलोच सोरो पुण जो ताह पोटणे ताह जीवतालू करने.”
पतरसाने आखाह बाहेर काडीन आपील, एने माडापोर आवीन तान प्रार्थना केरील ओवतो प्रेताफाय बोहीन तान कियील, “तबिथा उभी रीवू” तेवी तिने आपणा डोला उगाडना एने पतरसाला देखीन उठीन बोहनी.
जोहलो लेखील हि, “मी तुवाह दिहरी जातीपूर आबोक ठेरावील हि, ता बोगवानान सुमोर ज्यापूर तान विश्वास किरील, एने ज्याह मुरील मायरीन जीवतालू किरील, एने ज्या वातू हीच नाहं तान नाव इही लेणे कि मानीन ली तोज हि,