57 पुण तान हे केयीन नकार किरील, “हे बायकू, मी ताह ओळखतेह नाहं.”
57 पुण पतरस नाकारतेन केयो, “एय बायकु, मी ताह नाह ओलखेत।”
पुण जो माणहान ओगाण माहु नाकार देय, ताह मी भी आपणा आबाकने ओगाण जो स्वर्गाम हि नाकार देह.”
पुण तीह बायकू ता आखा सुमोर तान कियील, “माहु समाजैल नाहं कि तू काय किथी हि.”
पुण जो माणहान ओगांण मारो नाकार केरी ते मी भी तान बोगवानान स्वर्गदूतांन ओगांण नाकार केरनेमाय आवी.”
तेवी एक दासी आकठाम प्रकाशमाय बोहील देखीन एने तान उगे देखीन केणेंन लागिल “हा पुण ताहेर्यो एतो.”
थोडाक टेममाय दिहरो कुणबी देखीन कियील, “तू भी ते तामाय वालो हि, पतरस, कियील, हे माणहा, मी नाहं सोतो.”
शिमोन पतरसस उबरीन आगठो तापतेन लेतेन तेवी ता ताह कियेल, “काय तू भी ता चेला माय ते नाहं?” तो नाकार केरीन कियील, “मी नाहं सोतो.”
पतरस पोशा नकार किरील, एने चालूच कुकडो वाह देनो.
जानकेरता मोन फिरावू एने पोशा आवो कि तुमरो पाप बुजील जातीमाय ज्यासे प्रभुन संमुखाने विश्रांतिचे मुख आवती.
जर आमु आपणो पाप मानीन लेहु, तर तो आमरा पाप क्षमा केरणेन केरता एने आमु आखान पापापासून शुद्ध केरणेन केरता विश्वास योग्य एने खेरो हि.