5 ते आनंदित एय गीयो, एने ताह पोशा आपणेन वचन आपील.
5 ते ता जुलूम खुस एय गीया एने यहुदाह पोयशा आपणे तियार एना।
तान जाइन मुख्य याजक एने शिपायांन सरदाराहे-यो वात केरील कि ताह कानले प्रकारे तान आथाम देरावीन आपणेन.
तान मानीन लीईल एने संधी होथू लागिल कि ताहेरया गेर्दी नाहा हे तो तेवी तान आथाम देरावीन आपणेन.
तान पापान कोमायकेरिन एक खेत वेचातो लीईल एने जोमनि पोर मूय केरीन पोडील एने तान पेट फाटीन गीया एने तान आखा आतड्या बाहेर निकलीन आवा.
पतरसाने ताह कियील, “तारो पोशा तुवाहे-या नाश होवो, कारण तू बोगवानान दान पैस्यानी वेचातो तेविरीन विचार किरील हि.
ते हेल्लीच मार्गाला सोडीन बहकून गीया हि, बौरान सोरो बिलामाच्या मार्गापोर आवीन गीया हि, जाह अधर्मने मोजरी प्रिय मानना;
ते लाभ जाखो वातू माड्योहो तुमूह आपणो लाभान काहाकाय बोणावूह, एने जी दण्डान आज्ञा तां पोर पेल्ला तारीन एय गीया हि तान नावामाय काय भी टाइम नाहं, एने तानकेरीन खेतेम उगलो नाहं.
तां पोर हाय! कारण कि ते कैनकीची चाल चाजेल, एने मोजरी केरता बिलामा हारका भह एय गीया हि, एने कोरह च्या हारका विरोध केरीन नष्ट एय गीयो हि.