12 ताह देखीन जख-या बिय गीयो एने भयभीत एनो.
12 ताह देखीन जकरीया बिय गीयो, एने ता माय बिय आव गियी।
एने कबरने आहने जाइन, ता एक जुवान्याह दोवल्या फाडका पेरीन एने जेवड उगे बोहवदेखायील, एने जुलुम भोंग्लाना.
आवो अभिवादनाह होम्लीन ती बियीन गीयी, एने विचाराम पोडीन गीयी कि हे कायताहा विषयान अभिवादन एहू शकते?
तान ताह हेसकेरिन देखील एने बियीन कियील, “हे प्रभु काय हि?” तो ताह कियील, “तारी प्रार्थना एने तारो दान बोगवानान ओगांण पोचली हि;
जेहीकाय मी ताह देखील तर तान पायापोर मुरील सारखो पोडीन जाईल मारो मुयापूर जेवल्यो मेलीन कियील, “बिऊ मां; मी पेल्लो एने शेवटल्यो जीवन हि”