31 ज्यान माय तान चेला यीशुला हि विनंती केरील, “हे गुरुजी, काही खाइल ले.”
31 चेला यीशुह केया, “एय गुरू, रूटो खायले!”
एने बाजारामारीन मुख्य मिलवीन, एने माणहापोर गुरु केरीन, लेणेन ताह प्रिय लागीह.
पुण तुमूह गुरुजी केहू मा कारण तुमरो एकुच गुरु हि एने तुमूह आखा बाहाक हेते.
तेवी ताह देरावीन आपणार म्हणजे यहूदाने कियील, हे गुरु, “काय मी हि तो?” तान कियील, “तू स्वताच केय देनो.”
तो चालूच यीशु हेऱ्यो आवीन बोल्णु हे गुरुजी नमस्कार एने तान चुंबन केर्यो.
पतरसाला तान वात होमजल, एने ताह कियील, “हे गुरुजी, देखू! ज्यो अंजीरान झाड ज्याह तुमूह शाप आपील एतो, हुख गीया.”
तो आवा एने जेल्दव तान आहने आवीन कियील, हे गुरु! एने ताह जुलुम चुंबने लव जाईल.
उवतू तो केरता पतरसने यीशुला कियील, “हे गुरुजी, आमरा न्या रेणे हाजो हि: तान केरता आमु तान मंडप बणाव वहू; एक तारो केरता, एक मुसा केरता एने एक एलिया केरता.”
यीशु ने वोलीन ताह पासाण आवातल्या देखील एने ताह कियील तुमूह कुणीन होदमाय जातेह हि “तान ताह केयेल, हे गुरु तू का रेणे?”
नथनेल ते ताह कियील, “हे गुरु, तू बोगवानान सोरो हि; तू इस्राएलान महाराज हि.”
चेला ताह कियील, “हे गुरुजी, एव्ही तेभी यहूदी तारपोर दिगुड देतीहू हि, तेभी तू ताच जाथू”
ता तो राती यीशुन आहने आवीन ताह कियील, “हे गुरुजी, आमूह मालूम हि कि बोगवाना फायरीन गुरु एय आवा हि, काहाकाय आवो चिन्हान जे तू देखाड्थू, जर बोगवान तान हेरी नाहं तर नाहं हिकाडू शकत.”
एने ते यूहन्नाफाय आवीन ताह कियील, “हे गुरुजी, जो माणुह यर्दिनेन आहने तारो हेरी एतो, एने ज्यान गवाही आपील एती; देखू, ते बाप्तिस्मा आपतेन, एने आखा जन तान आहने आवते.”
सेवट ते नगरामरीन निकलीन तान आहने आवणे लागिल.
पुण तान ताह केदा, “माहुफाय खाणेन केरता इही जेवण हि ज्याह तुमूह ओळखतेह नाहं.
समुन्द्रान ती उगे ताहेरया ते ताह मिलना तेवी कियील, “हे गुरु, तू न्या केवी आवा?”
तान चेला ताह फुसील, “हे गुरुजी, कूण पाप किरील एतो का ज्यो आंधलो पायदा इनूह, ज्यो माणुह का ज्यान आहाक आबोक?”