30 जरुरी हि कि तो वोदणार एने मी थोडो एय.
30 जोरवरी हे काय मी गेटु एने तो वोदी।”
ज्यान वोवडी हि, तोच उपेर हि, पुण वोवडान हेरी जो उबरीयेल रेयीन तान होमलने, ताह उपरल्या शब्दापुरनीन जुलुम आनंद एतो: ऐवी मारा हे आनंद पुरो एय गीयो हि.
“जो उपेर आवथू आखांन उपेर हि; जो पृथ्वीपोररीन आविह तो पृथ्वीन हि, एने पृथ्वीनबी वातू किथे: जो स्वर्गावरून आवथू तो, पृथ्वीन उपेर हि.
“अप्पुलोस काय हि? एने पौलुस काय हि? फक्त दास ज्यानस मार्फत तुमूह विश्वास किरील, जोहलो आखाह प्रभुने आपील.”
तोज शरीर, म्हणजे कलीसियान मुंड हि; तोज पेल्लो एता, एने मोरना मायरीन जीवतालू उठणे आखामारीन मोठो अधिकारी पुण तोच हि जानकेरता प्रत्येक वातून पेल्लो ताजागेन ताहुच जूळनू.
जेवी सातवो दूताने तुरही वाजाडीत, तेवी स्वर्गामाय आवो विषयान मोठा मोठा शब्द आवहू लागिल: “जगान राज्य आमरा प्रभुन एने तान मसीहान एय गीयो, एने ते पिडीने पिडी राज्य केरती.”