2 वाराडाम यीशु एने तान चेला पुण नेवतो एता.
2 यीशु एने तान चेला बी ता वाराड़ा माय हादेल एता।
तो लेढाय नाय, एने आयडी, एने नाह बाजाराय तान आवाज होमलाय.
ज्यापूर राजा ताह उत्तर आपण्यू, मी तुमूह खेरीच किथे कि जे काही तुमूह मारो आत्या से आत्या बाहाकरीन एका हेरी किरील, ते मारहे-या किरील हि.”
तेवी तो ताह उत्तर आपण्यू, मी तुमूह खेरीच किथे कि जो तुमूह ज्याह आत्याम मायरीन एका हेरी किरील नाहं, ते मारहे-या किरील नाहं.
ज्याबाद माय यीशु एने आपणी आहाक, बाहाक एने चेला हेऱ्यो कफर्णहुमाम चालना गीया ताहारी तो काही दिह रेणा.
तेवी तान चेलाह इर आवो का लिखील हि, “तार घेरान धुन माहु खाय जाय.”
ओगाण जाइन ताहेरया तो मरनेनओवतो पोशो जीवतालू एनो तेवी तान शब्द चेलान इआवीह आवा कि यीशु हे कियील एता एने शास्त्रवर एने यीशुन शब्दापूर तास विश्वास किरील.
तेवी ती जागावालो अंगूररस निवरीगियो, तेवी यीशुन आहाक यीशुह कियेल, “ताफाय ऐवी अंगूररस नाहं सोतो.”
ता ओवतो यीशु एने तान चेलो यहूदिया देश आवा; एने तो ताहारी तान हेरी रेयीन बाप्तिस्मा केरणे लागिल.
केवी तेभी यीशु जीवेच नाहं तान चेला बाप्तिस्मा आपतेन एता.
तेवी चेला आपसामाय केया, काय कूण तान केरता कूण खाणेन लेईन आवा हि?”
काहाकाय तान चेला तर नगरात जेवण वेचातो लेणे केरता जाईल एता.
जेवी तो खाइन तृप्त एय गीयो तर तान आपणो चेलाह कियील, “उग्रील टुकडा टुलू केरीन ली कि कायीच जगारील जाणे.”
ताहेरया हांजपोर एनी तर तान चेला गलील ने समुद्राम मेरापूर गीया.
तान चेला मायरीन कुणीन हे होम्लीन कियेल, “ज्याह केठीन वातू हि यान कूण होमबोलणार?”
ज्यापोर तान चेला उलटो फिरीन गीया एने ताबादमाय ताहेऱ्यो गीया नाहं.
तेवी यीशु ता बारा चेलाह कियील, “काय तुमूह पुण जाणेन हि का?”
यीशु ताह उत्तर आपील, “काय मी तुमरो बाराणा निवाडील नाहं? तेभी पुण तुमुमायवालो एक जन शैतान हि.”
हे तान शिमोन इस्कर्योतचा सोरो यहूदान विषयातमाय कियेल एता कारण तोच तो बारा मायरीन एक एतो, ताह देरावीन आपणार.
ताहरी चेला मायरीन शिमोन पतरसान बाहाक आंद्रिया ने ताह कियील,
तामुळे तान बायाक ताह कियील, “यारीन यहूदामाय जा, कारण जे उचकाहुच किरील काम तू केरणू ते तारो चेला ताभी देखणार.
तेवी तो ताह मिलील तर ताह अन्ताकिया लावील; एने इही एय गीयू कि ते एक वर्षापोर कलीसियाह मिलनेम एने जादा माणहाह शिक्षण आपतेन फिरील एने चेला आखान पेल्ला अन्ताकिया माय मसीही केरीन कियील गीया.
तेवी चेला निर्णय लियेल कि प्रत्येक जन आपणी यथाशक्तीन अनुसार यहूदियामाय रेणारे बायाकने सेवान केरता काही मोकलो.
तान्केरता जर तुमूह खाण्यू, जर पिनार, जे काही केरुहू, आखा काही बोगवानान महिमासाठी केरू.
जेवीवोर कुणी बायकू माणहान जीवतालू रेणे ताहउर ती ताहेऱ्यो बांधील हि; पुण जर तीन एदमी मोरणु रेंय तर जे तीह पोटीह वाराड केरूह शकते पुण फक्त प्रभु मायच.
वचनान केरीन ज्या कामाह केरीन जो काय भी केरू सोब प्रभु यीशुन नावामाय केरू, एने तान उगीरीन बोगवान पितान धन्यवाद केरू.
वाराड आखामाय मान योग्य एय, एने आथरील निर्दोष एय, काहाकाय बोगवान व्यभिचारी, एने जारकर्म केरणारान न्याय केरुहू.
देखू, मी बायणापुर उबरील रेयीन खटखटवतुलू; केध्दीह कूण मारो शब्द होबली बायणो उगाडणे, तर मी तान आहने माय आवीन तान हेरी जेवण केरूह एने तो मारो हेरी.