16 पुण ऐवी तुमूह हुशारकी केरीन बढाई केरणू; इही आखा बढाई वाईट एता.
16 पुण तुमू एवी तुमरी मोंज पोर मोठवाय केरतेह; पुण ओहलो सोब मोठवाय खाराब हे।
तुमरो गर्व केरणेन हाजो नाहं; काय तुमूह मालूम नाहं कि थोडूज खमीर पुरो कुहनिलपीठाह खमीर केरीन आपीह.
पुण जर तुमूह आपणा-आपणा मोनाम कोडवो पुण एने विरोध मेलतांलोन रेंय, तर सत्यान विरोधामाय खत मा केरूह, एणेन तर ठेगणे बोलहू.
कारण कि जे काही जगामाय हि, म्हणजे शरीरान अभिलाषा एने डोलान अभिलाष एने जीवनाम खत, ते आबाक फायरीन नाहं पुण जगान हि.
जेवडे तो आपली बोडाई एने सुख-विलास केले, तोलोच ताहा पीडा फासी शोक दया; कारण ती मनात केताली, “मी राणी एयीन बेठी हे, विधवा नाहा; एने दुखाम केधीज नेय पोडू.”