8 तो माणहा दुय मोन असतो एने आपणो आखा वातीमाय चंचल असतो.
8 तो माणुह सेक केरनार हे, एने जो काय तो वातु किरेह आखी वातु माय चेतुर हे।
“शरीरान दिवू डोलो हि, केरीन जर तारो डोलो साफ हि, तर तारो आखा डील उजाला माय हि.
“काल्लोच माणुह भी दुय मालीकान चाकरी केर सकीत नाह. कारण तो एकापुर प्रेम केरी एने दिहरापुर रोग मेली, एने एका हेरी मिलिन रेय एने दिहरा दिहराह नाकारी. तुमु भी बोगवान एने धेन ज्या दुयुन सेवा नाह केर शकते.
ओहलो माणुह ओहलो मां होमजू कि माहु प्रभु फायरीन काही जुडी,
बोगवानान आहने आवो तर तो पुण तुमरो आहने आवूह, हे पापी, आपणो मोनाह पवित्र केरू.
तान डोंला माय व्यभिचार बोहील हि, एने ते पाप केरील वोगर उबरी शकत नाहं. चंचल मोन वाल्यादा फोसाळील लेनो, तान मोनाह लोभ केरणेन अभ्यास एय गीयो हि; ते शैतानाचे सोराह हि.
तोहोलोच हि तान आपणी आखा पत्रांमाय पुण आवो वातील चर्चा केरील हि, तामाय काही वात ओहलाच तान सोमेजणे केठीन हि, एने अशिक्षीत एने चंचल माणहे तान अर्थाह पुण पवित्र शास्त्राची दिहर्री भाषाहा दिहरी वातू सारकोस खेचीन टाइम आपणाच नोही काहाकाय बोणावीन जातेह.