2 म्हणजे पुरो नम्रतेने एने सौम्यतेने, एने धीर देरीन प्रेमाकेरिन एक दिहरान सहन केरणू;
2 आखी दीनता एने गेरबोड़ाय माय दिर देरीन आपसाम मोंगा माय एका दिहरान वेठ लिवो।
मारा जुतो उपेर विसीन लावो, एने माफायरीन हिकू, काहाकाय मी नम्र एने दिन मोनामय हि, एने तुमु आपणा मोनामय आराम पावहु.
हे कोलाक तान ताह उत्तर आपिन कियील, “हे अविश्वासी एने माणहे, कि केध्दव ताहवोर तारो हेरी रेंय? ताह माहुफाय लाव वो.”
म्हणजे जुलुम नम्रतेने, एने आहवा वोयाडने एने ता परीक्षेमाय जे यहूदयान कंटाळामुळे मारपुर आवीन पोळी, मी प्रभुन सेवा केरतेच रेंय.
सेवेत आमु जोरावाराह जुवी कि निर्बलाह सहन केरीन, याच एणेन मा का जीवाह प्रसन्न केरूह.
तो आख्यू वातू सहन केर लेणे, आख्यू वातू पुर विश्वास करने, आखी वातून आशा मेल्ने, आखी वातू माय धीर देरणे.
तुमूह एक दिहरा बारिनिसू, एने यारीती मसीहान व्यवस्थाह पुरो केरू.
जीही तो आमूह जगान उत्पतीन पेल्ला तामाय निवाडीन लीईल कि आमु तान एने प्रेमामाय पवित्र एने निर्दोष एय.
तो तुमूह आपणो महिमाच्या शक्ती केरी सद्रुड बोणावूह रिजी, जानकेरता कि विपत्तीच्या काळी आनंदने एने मोठला धैऱ्याने ते सहन केरूह सेकुह,
पुण हे बोगवानान जन, तू आवो वातुपुररीन पळ एने धार्मिकता, भोक्ती, विश्वास, प्रेम, धीरज, एने नम्रतेहां पाठलाग केर.
तो विरोध केरणारा नम्रतेने होमजाडणार, रेणेन जुवी कोणीही मालूम कि बोगवान ताह मोन फिरावणे केरता मोन आपुह कि ते पुण सत्याह ओलखिन लेहु,
तान केरता आखा मलीनता एने उचंवेलीन आयील दृष्टभाव सेटो केरीन, ता वचनामाय सौम्यतेने स्वीकार केरीन ली हृदयाम ओतील एने जे तुमरो जीवणे उद्धार केरूह शकणे.
पुण मसीहान प्रभु होमजाडीन आपणो आपणो मोनाम पवित्र होमजू. जी कूण तुमूह तुमरो आशान विषयातमाय काही फुसील, ताह उत्तर आपणे केरता दाडीन तियार रीवू, पुण नम्र एने बिय हेरी;
शेवेट आखान आखा एक मोन एने दया एने बायहान प्रेम केरणारा, एने कायकेरथी, एने नम्र बना.