7 एने मी ओहलो आवाज बोलतालुन मी होमलील, का पतरसा, उठ एने मारीन खा.”
7 एने मी इहकेरीन आवाज मार हिऱ्यो बोलतालो होमल्यो, ‘पतरस, उठ; मारीन खा!’
जेवी मी हास केरीन दिखिह विचार केरील, एतो तेवी पृथ्वी पोरिनाला चतुष्पाद, जीवे, सरपटणारे जीव, एने आकाशामाय वाला चिडा मार डोलान ओगांण देखाना;
पुण मी केयेल, नाहं; प्रभु, काहाकाय का मी उंजू ऐवी वोर अशुद्ध एने अपवित्र वस्तु मारा मुयामाय केधी भी नाह गीयी.
काहाकाय बोगवानान बोणावली प्रत्येक वस्तु हाजी हि, एने कायीच नाहाकेणे योग्य नाहं; पुण तान केरता कि आभार मानीन खाणेन आवु,