ओवतो मी जे तुमरेहे-यो लेखील एता, ते तावजेसे लेखील नाहं, ज्यान अन्याय किरील एने ज्यान मुळे पुण नाहं ज्यापूर अन्याय किरील पुण तान केरता कि तुमरी दया जी आमरे केरता हि ती बोगवाना ओगाण तुमरे पोर उघड एईन जाहू.
एने तान आवूच नाहं पुण तान ता शान्ति से पुण जी शान्ति ताह तुमरेफायरीन जुडी एती तान तुमरी ईच्छा, तुमरो दुख, एने मारकेरीन तुमरी आशा समाचार आमूह होमलायेल, ज्यान मुळे माहु उंजू पुण आनंद एनो.
जर कूण तीतुसच्या विषयी फुसणेन तर तो मारो हेरी हि; एने मारो एखठाच बायाक काम केरताला हि, एने जर आमरा पान्यानबारमाय फुसहु तर ते कलीसिया वजेसे मोकलील एने मसीहान महिमा हेते.
काहाकाय कि बोगवान तान मोना माय हे टाकील कि ते ज्ञान जुवी पुरो केरूह, एने जेहीकाय ताहवोर बोगवानान वचन पुरो एय जाहो तो ताहवोर एक मोन एय आपणा आपणा राज्य ता जीवाह आपिन द्या.