जीवनान रूटू जी स्वर्गामाय रीन उतरनी मी हि जर कूण आवो रोटामायरीन खाण्यू तो कायम जीवतालू रेहू; एने जी रूटू मी जगाच्या जीवनान केरीन आपण्यू ते मारा माह हि.
हे ता एक दिह एय, ताहेरया तो आपणो पवित्र माणहामाय महिमा मिलवणे केरता एने आखा विश्वास करणारामाय आश्चर्याचे; काहाकाय एणेन केरता आवूह काहाकाय तुमूह आमरा गवाहीपुर विश्वास किरील.
तान स्वतःला आमरे केरता आपील, तान केरता कि तो आखा प्रकारची अधर्म पासून आमूह वासाडूहु शकेल, एने आपणो निवाडल्या माणहान रुपान आपणे केरता शुद्ध केरणू, आमूह जे हाजो काम केरणेन केरता धुन माय हि.
तान केरता कि मसीहाने पुण, म्हणजे अधर्मीन केरता धर्मीने, पाप्यान कारण से एक वेळा दुख सहन किरील, तान केरता कि आमूह बोगवानानाफाय पोचाडीने; तो देहरुपात जीवे मारील गीयो, पुण आत्मान रुपान जीवताला किरील गीयो.
एने तां ज्यो नोवालो गीत गावणे लागिल, “तू ज्या पुस्तकाह लेणेन, एने तान शिक्का उगाडणेन योग्य हि; काहाकाय तू मोरीन पवित्र रक्ता केरीन प्रत्येक जात एने भाषान एने माणहे एने जाती मायरीन बोगवान केरता माणहाह वेचातो लीईल हि”