तान केरता कि मसीहाने पुण, म्हणजे अधर्मीन केरता धर्मीने, पाप्यान कारण से एक वेळा दुख सहन किरील, तान केरता कि आमूह बोगवानानाफाय पोचाडीने; तो देहरुपात जीवे मारील गीयो, पुण आत्मान रुपान जीवताला किरील गीयो.
ओवतो मी दृष्टी केरील, एने देखू, तो कोकरा सियोन बोयडापोर उबरील हि, एने तान आहने एक लाख चौरेचाळीस हजार जन हि, ज्यानस निडालापूर तान एने तान आबोक चे नाव लिखील हि.
तेवी मी ता सिंहास एने चारू प्राणी एने ता डाय डाया माय, मानीन ली एक मारणे किरील जाईल कोकरा उबरील देखीन, तान सात हिंग एने सात मुंडे एता; ते बोगवानान सात आत्मा हेते जी आखा पृथ्वी उपेर मुकलील गीयी एती.
एने तां ज्यो नोवालो गीत गावणे लागिल, “तू ज्या पुस्तकाह लेणेन, एने तान शिक्का उगाडणेन योग्य हि; काहाकाय तू मोरीन पवित्र रक्ता केरीन प्रत्येक जात एने भाषान एने माणहे एने जाती मायरीन बोगवान केरता माणहाह वेचातो लीईल हि”
मी ताह केयेल, “हे स्वामी, तूच ओलखिल हि ताह माहु कियेल” हा तो हि, जो ता मोडला दुखामारी निकलील निकलीन आवा हि; तास आपणा फाडका कोकऱ्या च्या रक्तामाय धोवीन शुभ किरील हि.