18 होव, तर ओवतो तान केरता मसीहान केरीन आपणो जीव आपील ते ओहलाच नाश एय गीयो.
18 पुण जा मसी पोर बुरहो केरनारे मोर जायेल हेते, ता बी खेतेम ईयेल हेते।
पोशा मांडा टेकिन उचो शब्दाम आयडील, “हे प्रभु, हे पाप तां पोर लागाडू मां.” एने हे केयीन तो हुवीन गीयो पौलुसला तान तान मारणे मान्य किरील.
पोशा तो पाचशे पेक्षा जादा बायाक एक्ठाच देखानो, तामायरीन मोक्तास जन आजवोर जीवतालू हि एने केताके मरण पुण एय गीयो हि.
कारण आमु प्रभुन वचनामाय तुमूह हे किथे कि आमु जे जीवतालू हि एने प्रभु चे आवेतनाहा वाचीन रेहू, मोरणेन केधीच ओगाण जाहू नाहं.
कारण प्रभु यीशु मसीह स्वताह स्वर्गामाय रीन उतरी; ता टाइम आज्ञा आपुह एने प्रमुख दूतांह शब्द होमलूह आवूह, एने बोगवानान तुतारी फुकल्यो जाहू; एने जे मसीह मुरील हेते, ते देखील जीवतालू उठी.
ओवतो मी स्वर्गामाय रीन हा शब्द होमलील, “लिख: जे मुरील प्रभु माय मोरतालू, तो ऐवी तारीन धन्य हि.” आत्मा केणे, “होव, काहाकाय कि ते आपणो आखा परिश्रमा तारीन विश्रांती सापडे, एने तान कार्य तान हेरी जातेह.”