20 सेवट तुमूह जे एक जागीपोर एक्ठाच ऐतेह तर हे प्रभु रोटू खाणेन केरता नाहं,
20 तान केरता जेवी तुमू एक जागे एकठा एतेह, ते ज्यानकेरता नाह काय मालीकान खाणो खाय।
एने ते चेला फायरीन शिक्षा लेणेन, एने हेरी संगती मेलणे एने रूटू तोडीन, एने प्रार्थना केरणेन केरता तियार रेथे.
ते प्रत्येक एक दिह एक मोन एईन मंदिरामाय एखालाज एता, एने बागे-बागे रूटू, मुडीन आनंद एने सालस मोनान खाणो खाणे एता.
पुण जी आज्ञा आपतेन येतो मी तुमरी वाहवा केरीन नाहं, ज्यानकेरता कि तुमरो एक्ठाच एने हजो नाहं पुण नुकसान एता.
कारण भेदभाव पुण आवश्यक हि, तान केरता कि जे माणहे तुमरे माय खेरो हेते ते प्रगट एईन जाहू.
काहाकाय खाणेन टाइम एक दिहरान पेल्ला आपणा रोटूखाणे खाइन जातेह, ज्यानप्रमाणे कुणबी बुख्यो रेणे एने कूण होरूपिणार एईन जाथू.
एने एक दिहीरा बरोबर एक्ठाच एने सोडहुं मा, जोहलो केताहा रीत हि, एक दिहीराह होमजाळीन रीवू; एने जोहलो जोहलो ता दिहा आहने आव तालून देखहु तोहोलो तोहोलो उंजू जादा हे केरतीन रीवू.
दिहीरान बाक्तो केरणारान बद्दल ताणुच बाक्तो एय. तान दिह दिहा मोज्यामारणे केरणेन हाजो लागीह. हे कलंक एने दोष हि; ताहेरया ते तुमरे हेरी खाणु, पीणु, ते आपणे फायरीन मेजवान्यु खातालु तेवी मौज्या केरणू.
हे तुमरो प्रेम सभा माय तुमरो हेरी खाणु पियलू, समुद्रा माय लिकाली चटटाना सारकोस हेते, एने आपणाच पेट पेरणारे होमाल केरणारा हि; ते पाणीवालो वादलो हि, ज्याह हपा उघाडीन लेईन जातेह; पानेपडनारे निष्फळ झाड हि, जे दुय दा मोरीन गीया हि, एने मुळाफायरीन उपडी गीया हि;