Chlǒ keǒ amo teteǎ tee nyo klee Fɛlesǐi wǎn mɔ̀. Amo ä jěè kɛn ä daà kàan chènyɔ Nyesoa nyoà. Mɛ kɔɔ̌n tèǒ joo nɛ̀ moo jɔkɛn nɛ̀ kɔn chnu a po nyopò tùu je. A slě paba mu, nɛ̀ kɔn tè nyopòà peěe kbě le ü miěe pa a kenkɛɛ u je le uǔ di pa.
Bɛ̌ nu bò ke mǒ slɛɛ̌ dɛ ni, è nyopòà kɔn mòo win kwa sè kɔn mò uu fano pe, ɛ̀ sìnʼǒ bò ke dɛ kukǔ ni plě. Jlɛ̀ bò ne kɛ kmɔ̌ nè di kòngmna nyoo fano pee? Nu dɛǒ ɛ̈ slɛɛ̌ mǒo, è u mi nè nynɛ̌ le poba.
Aa nyu wɔ̀le je bɔ chɛtlǐi li kělɔɔ̌ mɔ̀ bɔ dǎ bò ɛ̈ moo, “Bɛ̌ nu nyu wùɛ bɔ̌ slě wɔ̀ bɔ sàǒ Nyesoaa dɛ Ɔ jlɛ̌ɛ snǔ mɔ̀, è nyopò bǔ se Ɔ de na, mɛ kɔɔ̌n tè Ɔ jɛɛ leě kɛ u tè kaǒ?”