41 È Ɔ kmea jǔǒ son, kě Ɔ dɛ̌a Ɔ je, “Talatà Kumà!” Klě Ɔɔ blětà win wlòmo ɛ sɛ̀n nynɛ̌, “Nyneju gbeàò, Ě tmɛɛ̌ neè ne dǔ jemǒ!”
È Ɔ muaě nynɔǒ mɔ̀ Ɔ̌ kmeea ɔ son Ɔ̌ mǎnaǒ ɔ mɔ̀ Ɔ̌ nynaea ɔ bo, è tǐi doo tǐ jleě fèflɛ nɛ̀ǒ gbɛ̀a ja klě ɔ fǒ mǒ, è nɔ̀ǒ tùngmaea nyopòǒ didi dɛ nyenyeɛ.
È jbɛjuǒ ɔɔ wɔle beaě Jùsu mǒ no, ii tè Ɔ pnɛ̌a Ɔɔ son mǒ Ɔ̌ gbèa jbɛjuǒ mɔ̀, è kě Ɔ dɛ̌a ɔ je Ɔ je, “Ě wɔɔn ɛ kɛn, wɛ̀ sìnɛ.”
Tà u wɔ̌na nii, è Nɔ̀ǒ u cheɛ̌a mɔ̀. È Ɔ piěaǒ uu wùɛǒ plomǒ Ɔ̌ dǔa jǔǒ ɔɔ gbeǐ klee naǎ klee Ɔɔ mɔ̀ cheěn nyoo tanʼǒ mǒ ǔ palaě blòǒ ɛ̈ kɔn wlòmo jǔǒ ɔ nea lěe.
È tǐi doo tǐ jleě è nyneju nɔ̀ǒ sɔna mǒ ɔ̈ nɛa le. Ɔ kɔna jlěe pù tùo sɔ̌n. È nyopò wùɛǒ ü neaa tùɔn kɛn ì kàea u bo wan.
Kě ɛ nu chleěa klě Nyesoaa win wlòmo ɛ̈ moo, “Ě miì dakwɛ̌ fòfoaa gbeǐ mǒ numa.” (Gen 17.5) Eblɛ̌hɛ̀mo nɔ̀ moo äa gbeǐ klě Nyesoa jǐ kɛn. Eblɛ̌hɛ̀mo po Nyesoaa tè kàan tè Ɔ̈à nyu bɔ̌ kǒo Ɔ̈ jɛ lɔɔ de Ɔ̈ nye nɔɔ fònfno plě Ɔmo Nyesoaǒ Ɔ̈ boɛɛ wien noǎ wěe tàmo ǐ nee kmɔ̌ ïà se pnɔɔ kmɔ̌ ne.
Ɔ mi äa fǒà mii kǒba numa ɛ mǐ ponpnɔɔ no Ɔ mǐ ɛ tè jǐ boǎ fǒ mǒ nu wòje keǒ Ɔɔ nenɛ nuu. Ɔɔ kpěǒ nu Ɔɔ Ɔ̌ wɔ̀le ɛɛ Bɔ poě noǎ wùɛ Ɔɔ win kwa konkɔn bobo nì Ɔ mi numa.