En hi hēd-t måket, dat van jen Blöd alle Mensken-Geslegter (Stammen) üp di hile Ördbudem une; en sät tövoaren fast, tö wat Tid, hur lung en hur fir ja une skel.
Dör di Kraft van Teken en Wunder, en dör di Kraft van Gottes Geist, sa dat ik van Jerusalem of ön, en /rund/ ombi bet tö Illyricum, Alles me dit Evangilje van Kristus volop forkindigt hå.
Höm nü, diär ju stärk kjen, na min Evangilje en Prötji van Jesus Kristus eter di Ipenbåring van di Hjemmelkheid, wat van di ewig Tid forswügget wessen hēd.
Omdat et forkindjigt wåd, üs di Tid tö folling kam, en omdat alle Dinge töhop onder jen Opperhaud såmelt wåd, bid wat ön Hemmel en üp di Örd es dör höm sallew.
Wan I ön di Glow bliwt, fast ön di Gründ, en pal ön di Höp van-t Evangilje, wat I hjert hå, wat tö alle Kreaturen prötjet uden es, diär önder di Hemmel sen, bi welk ik Paulus en Diner uden sen.
Wat tö ju kjemmen es, alliküs ön di hile Warld, en es frugtbar, alliküs ön ju, van di Dai of ön, dat I dit hjert hå, en Gottes Gnåd ön di Wårheid kǟnt hå.
Mar üs wü van Gott prowet uden sen, dat üs dit Evangilje önbetrut uden es, om dit tö prötjin, sa sprek wü, ek alliküs dat wü di Mensken håge wild, mar Gott, diär üs Hart prowet.