Mar dü eter din Forstoktheid en Halsstarrigheid ön din Hart, hüppest di sallew di Wredheid üp di Dai van Gottes Fortörning, en di Ipenbåring van Gottes rogtfardig Gerigt.
Wat skel wü nü hjirtö si? Dit wel wü si: Di Heiden, diär di Rogtfârdigheid ek sågt hå, hå di Rogtfârdigheid fingen; mar k si van di Rogtfârdigheid, diär üt di Glow komt.