Mar hi swaaret en said tö sin Våder: Se jens, sa vuul Jaar tine ik ju, en hå jit nimmer wat tögen ju Wel dön. En I hå mi nimmer en Wedder dön, dat ik mi me min Frinđner frügge küd.
Alliksa, min Brödhem! sen I doad foar di Wet, dör Kristus sin Likhäm, omdat I en Üdern töhir, nämelk höm, diär van Doaden apwäkt es, omdat wü Gott Frügt bring.
Mar nu sen wü van di Doad liset, en diärvan ofstürwen, wat üs bünden höld, sadat wü nu me en apnit Geist tine skel, en ek ön dit oald Wesen van di Bokstewer.
For dânen, diär me di Werken na di Wet omgung, sen onder de Flök. For diär stånt skrewwen: Forflökt es Arkjen, diär ek blewt ön al di Dinge, welk ön dit Wetbok skrewwen stun, dat hi-s däd.