For di Såk lid ik sok, mar ik skamme mi ek diärvoar. For ik wēt, ön hokken ik liw, en sen er wes üp, dat hi magtig es, dit, wat ik höm auriwen ha, tö bewårin tö di jungst Dai.
Al dössen sen stürwen ön di Glow, en ha di Tölöwing ek fingen, mar ja hå-s van firens sen, ja längt diäreter, en tröstet sik diärme, en bekänt, dat ja Gasten en Främenden üp di Örd wiär.