En lirt jest ön Damaskus, da ön Jerusalem, en ön dit hile jüdisk Lönd; uk mung di Heiden, dat ja Bōt dö (sik bētere) en sik tö Gott bekir, en dör rogtskaffen Dåden jår Bekiring bewise skuld.
En hat kam tö pas eter tri Dagen, dat Paulus di Voarnemsten van di Juden töhop röp. Üs ja töhop kâm, sprok hi tö jam: I Manslid en Brödhem! ik hå nönt forbreken tögen üs Volk, nog tögen üs Väders Wis; en sen dag gefangen üt Jerusalem aurlöwert uden ön di Römer jår Hunden.
For ik skamme mi ek voar dit Evangilje van Kristus, för hat es en Kraft van Gott, om al danen selig tö måkin, welk diärön liw, jest di Juden, en da uk di Griken.