En hi hēd üs dit Gebot (di Order) dön, voar al dit Volk tö prötjin en tö tjügen, dat hi forordnet es van Gott tö en Rigter aur di Lewendigen en di Doaden.
For Gott hed en Dai fastsät, üp welk hi di Wârld na di Rogten rigt wel, dör jen Man, welk hi diärtö forordnet hēd, en Arkjen di Glōw voarhalt, eter dat hi höm van Doaden apwäkt hēd.
Höm nü, diär ju stärk kjen, na min Evangilje en Prötji van Jesus Kristus eter di Ipenbåring van di Hjemmelkheid, wat van di ewig Tid forswügget wessen hēd.
Mar dü eter din Forstoktheid en Halsstarrigheid ön din Hart, hüppest di sallew di Wredheid üp di Dai van Gottes Fortörning, en di Ipenbåring van Gottes rogtfardig Gerigt.
Diärom rigte ik ek voar di Tid, tödat di Herr komt, diär uk ön-t Lägt bring wel, wat ön Junkens forborgen es, en di Rēdslaggen ön di Harten ipenbåre; en da skel arkjen van Gott Low tö Dil ud.
Diärom es mi uk di Kron van di Rogtfardigheid töleid uden, welk di Herr, di rogtfardig Rigter, /mi/ üp di jungst Dai iw wel; ek alining mi, mar uk al dânen, welk sik tö sin Wederkomst frügge.