En ja stjürt diärom jår Lirlings me Herodes Tinsten tö höm, en said: “Meister, wü wēt, dat dü wårhaftig best, en lirst Gottes Wei ǖst rogt es, en dü frågest om Nemmen wat, for dü letst ek üp di höge Stand van di Mensken.
Mar van danen, diär wat önsen wiär, wat ja uk voarhen wessen hed, diärön kir ik mi ek. For Gott agt ek dit Önsen van di Mensken. Mar dânen, welk dit Önsen hed, hå mi nönt üders lirt.