Diärom, o Mensk! kjenst dü di ek fri voar Skild kän, al hokken dü uk best, diär rigtet, för hurön dü en Üdern rigtest, fordammest dü di sallew; om sa vul moar, wan dü ditsalwige dädst, huraur dü ordilest.
Mar ek Arkjen hēd di Känels. For Sommen måke jam jit en Geweten aur di Ofgotten, en it et foar Ofgotts-Afer, en diäraur ud jar Geweten beswäret, wil dat et swak es.
For üs Iär bestånt diäron, nämelk dit Tjügnis van üs Geweten, dat wü ön Jenfoaldigheid en Aprogtigheid voar Gott, ek ön Wisheid na dit Flēsk, mar ön Gottes Gnad üp Warld wandelt ha, en foar-t mist bi ju.
Lew Brödhern! Wan en Mensk meskin van en Mesdåd aurilet ud, da, I Geistelken, help höm weder törogt me en sagtmudig Geist. En se üp disallew, dat uk dü ek forsjukt ud.