19 Wröge ju sallew ek, min Lewsten! mar iw di Töm Rüm. For diär stånt skrewwen: Di Wrög komt mi tö, ik wel forgelt, sprakt di Herr.
Mar ik si ju: I skel ju ek apsäät tögen di Krakelers; mar wanđ-ner di hokken slaid üp di rogt Sjak, da hoald höm uk di Üder hen.
Segne dânen, diär ju forfölge; segene, en forflök ek.
Biid ju ek sa vul in van ju sallew. Forgelt Nemmen dit Arigs me Arigs. Li ju diärüp, iärbar tögen Arkjen tö wisen.
For di Obrigheid es Gottes Diner tö din Bästen. Mar dädst dü wat Arigs, da fürgte di; för disallew drait dit Swärt ek foriws; di Obrigheid es Gottes Diner, en Wrögster tö Stråf aur dânen, diär Arig dö.
Iw di Düwel nin Plåts.
En dat Nemmen olternai kommen es, nog sin Brödher bedrait ön di Handel; for di Herr es di Wröger aur dit Alles, üs wü ju tövoaren said en betjügt hå.
Alexander, di Smäd, hēd mi vul Arig bewiset. Di Herr betåle höm eter sin Werken.
For wü kan höm, welk said: Di Wrög es min, ik wel forgelt, sprakt di Herr. En wederom: Di Herr skel sin Volk rigte.