19 Da sprakst dü: Di Twiggen sen ofbreken, omdat ik inpåtet ud.
Of er nü hokken van di Twiggen öntau breken sen, en dü, diär dü en wild Ölibōm wiärst, best diärüp påtet en dilhaftig uden di Röt en di Saft ön di Ölibom.
Diärom kjenst dü wel inwänd en si: Hur kjen hi üs da Skildj törekene? For hokken kjen sin Wel wederstun?