3 En sé nü! Som Skreftliirten said bi jam salw: “Hi last Gott.”
Diär rēw di Opperpröst sin Kloader üt arküder, en said: Hi heed Gott last, wat hå wü nü jit Tjügen nödig? Sé hjir, nü hå I di Gotteslästering hjert.
For hi prötjet gewaltig, en ek üs di Skreftgeliärten.
I hå jå di Gotteslästering hjert. Wat tinkt ju? Mar ja forordilet höm al, dat hi skildig wiär tö di Doad.
Wårelk, ik si ju: Al Send ud di Menskenbiärner foriwen.
Mar hokken di hellig Geist last, di feid nīn Foriwing ön Ewigheid, mar hi es skildig tö en ewig Ordil.
For van bennen, üt di Mensken jår Hart kom arig Tågten, Eebrēk. Hureri, Mūrd.
En di Farisäers en di Skreftliirten begent tö täänken, en said: Wat es dit for jen, diär Gott last kjen? Hokken kjen Senđ töiiw, üs alining Gott.