En sin Gerügt ging aur hiil Syrienlönd. En ja brågt allerlei Krånken me mangerlei Sjugten en Kwoål behaftet, di Besetenen, di Muunsjugtigen en van di Jigt Gebrekkelken, en hi måket jam al sünd.
En lukke hjir, diär brågt ja jen van di Jigt gebrekkelk tö höm, diär üp en Bääd laid. Diär Jesus nü jaar Gloow saag, said hi tö di Mensk, diär van di Jigt plåget waad: “Hå man gud Mud, din Send es di foriwen.”
En üs di Engel, welk me Cornelius sprok, weggingen wiär, röp hi tau van sin Hüsknegter, en en gottes=fürgtig Krigsknegt van danen, welk stidigs bi höm wiär.
For di fül Geister foar üt van Vulen, welk diärme behaftet wiär, me en gurt Geskrig (Belkin), uk vul Gigtgebrekkelken en Lammen (Kröpeler) wåd sünd måket.
Mar danen, diär glowige Herren ha, skel disalwigen ek foragte, aurdat ja Brödhern sen; mar ja skel vulmoar wellig tine; wil ja glowig en lew sen, en ön di Weldåden dilhaftig sen. Sok lir en formåne diärtö.