En sin Gerügt ging aur hiil Syrienlönd. En ja brågt allerlei Krånken me mangerlei Sjugten en Kwoål behaftet, di Besetenen, di Muunsjugtigen en van di Jigt Gebrekkelken, en hi måket jam al sünd.
I skel dit Helligdom ek heniiw tö di Hündner, en I skel di Perlen ek voar di Swin smit; omdat ja danen ek me jår Fet tötred: en ja jam omkir, en ju töriw.
En hi said: “Laap man tö.” En ja lööp tö, en lööp mung di Kär Söggen. En lukke hjir, di Kär Söggen stört jam van di Aur me Kugelsfårt diäl ön di See en forsööp önt Weter.
Diärom frügge I ju, I Hemmel, en danen, welk diärön une! We dânen, welk üp di Örd une, en üp di See, for di Düwel komt tö ju djäl, en hed en gurt Wredheid, for hi wet, dat di litjet Tid hēd.