3 En Jesus strakt sin Hunđ üt, en rört him ön, en said: Ik wel-t dö, ud riin! En metjens waad hi van sin Fülflötigheid riin.
Da said hi tö di Mensk: “Strek din Hund üt.” En hi rakt sin Hund üt, en hi wåd weder sünđ, allik üs di üder.
En Jesus beämket höm, en strakt di Hund üt, rȫrt höm ön, en sprok tö höm: “Ik wel-t dö, ūd rīn!”
En hi stönd âp, trüwwet di Winj, en sprok tö di See: “Swügge, en wīs stel!” En di Winj leid höm, en hat wåd en gurt Stelte, ja lükluwen.
En hi fatet dit Biären bi Hunđ, en said tö hör: “Talitha kumi!” Dit es aursät: “Fåmen, ik si di, stun ap!”
En såg âp jen Hemmel, hålet en Holsik, en said tö höm: Hefatha! dit bedüdet, måke ipen!
Diär Jesus nü såg, dat di hile Kär tölööp, stråfet hi di fül Geist, en said tö höm: Ik befeel di, dat dü van höm ütfarst, en farst ek weder ön höm iin.
En diär wiär vuul Fülflötigen ön Israel bi di Profet Elisa sin Tid, en Nemmen waad riin maaket, üs alining Naeman van Syrien.
En hi rakt di Hunđ üt, en röört höm ön en said: Ik wel't dö, ud riin. En metjens ging di Fülflötigheid van höm.
En hi trat naier, en röört di (Böör) Kest ön; en di Draiers stönđ. En hi said: Jungdrääng, ik si di, stuun âp!
Diär hi dit said hed, rööp hi me gurtem Stem: Lazarus, kom üt!
Hed ik ek di Werke dön mung jam, diär niin Üder dön heed, da hed ja niin Send. Mar nü hå ja dit sen, en håte dag bid mi en min Vader.
For alliküs di Vader di Doaden âpwääkt, en maket jam lewendig; alliksa måket uk di Seen dânen lewendig, welk hi wel.