En metjens twōng hi sin Lirlings, dat ja ön-t Skep gung skuld, en voar höm aurfår tö di üder Eg, lik aurvoar Bethsaida, omdat hi di Kär Lid gung let wild.
En hat kâm tö pas üp jen van di Dågen, dat hi ön en Skep ging en sin Jüngers me höm. En hi said tö jam: Let üüs aurfaar tö di Üder Sid van di See. En ja stat vant Lönđ of.