32 Mar ik si ju: Hokken höm van sin Wüf skäd, hat mai da wiis om Hureri, di måket, dat jü di Ee brakt, en hokken di Forletten friit, di brakt di Ee.
Mar ik si ju: Hokken en Wüf önlukket, om dat hi hör hå wel, di heed ön sin Hart di Ee breken.
Di diär höm skäd van sin Wüf en friit en Üder, di brakt di Ee; en hokken di skäd Wüf van di Man friit, di brakt uk di Ee.
En lukke hjir, tau Måner snakket me höm, hat wiär Moses en Elias.
En diär kâm en Stem üt di Wolk, di said: Dit es min lew Seen, höm skel I hiir.
Wan di Man jit lewwet, en jü es nü bi en Üder Man, da ud jü en Hur nämt; mar wan di Man stürwen es, da es jü fri van di Wet, dat jü nin Hur es, wan jü en Üder Man nemt.
Di Wüf es hör ein Likhäm ek magtig, mar di Man. Alliksa es di Man ek magtig aur sin ein Likhäm, mar di Wüf.