Wårelk, ik si ju, van al dânen, diär van Wüffen tö Wârld brågt uden sen, es er nemmen kjemmen, diär moar es, üs Johannes di Döper. Mar di diär di litjst ön-t Hemmelrik es, di es gurter üs hi.
Diär ja henging, begent Jesus tö prötjin tö di Kär Lid van Johannes: “Hurom sen I ütgingen ön di Wösteni, wat wild I diär sé: Wild I en Reid se, diär di Wind hen en weder weit?
Johannes kâm tö ju, en lirt ju di Wei van di Rogtfârdigheid, en I liiwt höm ek; mar di Tolners en Huren līwt höm. En hurwel I dit nog såg, hå I ju dag ek diäreter bekirt, om höm tö liwen.
Mar diär Johannes sin Böödskeppen henging, begent Jesus tö sien tö di Kär Lid van Johannes: Wat wiär dit, wat I sé wilđ, üs I ütging ön di Wösteni? Wilđ I en Reid sé, diär van di Winđ beweget ud?