Van di Tid of ön begent Jesus sin Lirlings tö wisin, dat hi jen Jerusalem gung måst, en van di Olderlid en Opperpröster en Skreftliirten vūl līd, en doad måket ūd skuld, en üp di trǟd Dai weder âpstun.
Diärom befele, dat em dit Grēw forwåret bet tö di trǟd Dai; om dat sin Lirlings ek kom en si tö di Lid: “Hi es van Doaden âpstönden en üp di Wiis di leest Bedrog ârger ūd, üs di jest.”
En hi begent jam tö liren: Di Menskenseen mut vuul lid, en forstöt ud van di Olderlid en Opperpröster, en Skreftlirten, en om-t Lewent brågt ud en na tri Dågen âpstun.
Mar hi lirt sin Lirlings, en said tö jam: Di Menskenseen skel aurlöwert ud ön di Menskenhunden, en ja wel höm om-t Lewent bring; en wans höm om-t Lewent brågt hå, da wel hi üp di träd Dai âpstūn.
En begent höm tö forklågin en said: Didiär finđ wü, dat hi dit Volk forkiirt maaket, en forbed, di Kaiser Skat tö dön, en said, hi es Christus, en Könning.
En said: For di Menskenseen mut jit vuul liid, en forskopt ud van di Olderlid, en Opperpröster, en Skreftliirten, en doad maaket ud, en üp di trǟd Dai âpstuun.