29 Ja tappet en Krånds van Tūrner, sǟt di üp sin Haud, död höm en Reid ön di rogt Hund, bōg di Knebiner voar höm en rȫp höm skempelk tö: “Guddai, Könning foar di Juden!”
En wel höm aurlöwere ön di Heiden, om höm tö forspottin en tö pitskin, en tö krütsigin, en üp di träd Dai wel hi weder âpstūn.
En metjens kam hi tö Jesus en sprok: “Gud-Indj, Rabbi!” en hi tåtjet höm.
En bowen aur sin Haud stönd di Skild van sin Doad skrewwen: “Dit es Jesus, di Juden jår Könning.”
En toog höm en Purpurmantel ön, en flegt höm en Kron van Tūrner, en säät höm di üp Haud.
En begent höm tö gröten: Wiis grȫt, dü Juden-Könning!