Diär sprok di Könning tö di Diners: “Bind höm Hunden en Fet, en smit höm üt ön di sūrtst Junkheid, diär kjen hi hüle en sjilwe, dat höm di Ted snappere.
I sen dit Sålt foar di Öörd. Mar wan dit Sålt småkloas ud, hurme skel em da sålte? Hat doogt firder nöndt, üs dat et wegsmetten, en van di Lid tötrat ud.
Da wel diär Skroalin en Tedgnasin wiis, wan I Abraham, en Isaak, en Jakob, en alle Profeten se ön üüs Herr Gott sin Könningrik, en I bütten slöten sen.
Mar di Forsågten, en Ünglowigen, en Gröggelken, en Murdigers, en Hurern, en Trålen, en Ofgottdiners, en alle Lögners, jar Dil skel wis ön di Pul, diär me Jöld en Swåwel brent, welk es di üder Doad.